Ruim 2 jaar geleden besloten we na de dood van onze vorige hond weer te gaan kijken voor een hond. Via marktplaats kwamen we op een jonge stabij die op de boerderij woonde. Een lief dier waarvoor hun te weinig tijd hadden was het verhaal. Lief voor kinderen, en kende de basis commando’s. Klonk onwijs goed. Wij erheen met onze kinderen om te kijken. Tsja, zeg dan maar eens nee tegen niet alleen die puppy ogen van de hond.
We kwamen er thuis al snel achter dat het niet helemaal zuivere koffie was. Ze had wel wat rare dingen en toen we in het voorjaar de grasmaaier aan deden kwamen op het grootste probleem met haar. Dit probleem werd zo groot dat we er afgelopen herfst helemaal klaar mee waren. Ze was weer de tuin uit ontsnapt toen we wilde grasmaaien. Gezien we langs de snelweg wonen en ze steeds verder die kant op ging werd het nu echt gevaarlijk. We hadden uiteraard al verschillende cursussen gedaan bij de kynologen verenging maar zonder enig succes. Ja, ze kon nu door een tunnel heen rennen en om een pion heen lopen. Leuk voor de kinderen maar daar schiet je verder niks mee op. Ook zaten we nu echt op het punt dat het klaar was, de moest iets veranderen voordat ze een keer geschept werd door een auto.
Via via kwamen we bij Hondenplus terecht en werd er duidelijk uitgelegd wat ze konden doen en hoe het in zijn werk ging. Ze kwamen enkele weken later bij ons thuis en snapte de problematiek waar we tegen aan liepen. Daarbij konden ze ook heel veel uitleggen over Floortje haar gedrag. Wat gebeurt er bij haar, waardoor doet ze wat ze doet.
Voor ons heel informatief en je krijgt begrip voor haar gedrag. Dit scheelde voor ons een stuk frustratie. Ze had tevens naast haar angsten ook een raar loopje en at vrijwel niks. Hun brachten ons in contact met een goede fysio en we hebben een doos van hun hondenvoer gekocht om te proberen of ze dit wel at.
We zijn nu een half jaar verder en merken veel verschil. Ze eet goed, is flink aangekomen, en veel meer relaxt. Wanneer we nu gaan grasmaaien ligt ze in de mand te kijken of ze ligt op de oprit lekker in het zonnetje te slapen. Nooit gedacht dat we dit zouden bereiken. Voorheen raakte ze al in paniek als mijn man na de schuur liep, dan was ze al bang dat die de zitmaaier ging aanzetten.
Met veel tips, hulp op afstand en thuis, even een telefoontje om over een weer nieuwe uitvinding van de hond te praten zijn we zoveel verder gekomen met Floortje. Ze hoort nu echt helemaal bij het gezin en mijn man die geen hond meer wilde na onze vorige hond… die wilt niet meer zonder deze hond!
Comments